20 juni 2010

Afscheid

De prullenbak ligt vol stickertjes met nummers erop. Toch wel een triest gezicht. Voor mij hoeven al die mappen vol met doppen niet, maar toch. Het gevoel dat je dingen moet wegdoen die je toch nog dierbaar zijn, herken ik wel. Dat gaat vaak in fasen. Eerst doe je weg waar je het minste binding mee hebt. Je weet wel dat er nog meer weg moet, maar nu even niet. Een tijdje later volgt nog een stukje. En na jaren – bij mij vaak na een aantal verhuizingen – ben je uiteindelijke (bijna) alles kwijt.

Lief lijkt het ook zo te doen. Hij heeft zich vast voorgenomen te gaan specialiseren. En dat betekent doppen wegdoen. Eerst Zuid-Amerika. Van Argentinië moet het van vier mappen naar twee mappen, heeft hij bedacht. Zo houdt hij alleen nog de echt leuke dingen over. Voor hem het mineraalwater en wat representatiefs voor het land.  

Trots meldt hij dat hij inmiddels al een hele map heeft  weggedaan. In dit geval natuurlijk niet via de prullenbak, maar via Ebay. De pijn van het scheiden wordt misschien wat verzacht omdat anderen er blij mee zijn, en er dus wat geld voor over hebben.

Maar wegdoen betekent ook de database aanpassen. Elke dop heeft achterop een sticker met nummer, zodat Lief zo in zijn database kan terugvinden van wie hij de dop gekregen heeft of van welk jaar die is. Nu moet hij van al die doppen de velden weer legen. Betekent dat de totale nummering niet meer klopt en hij niet meer met één blik op zijn cijfers weet hoeveel unieke doppen hij heeft. Toch vindt hij dat beter dan oude nummertjes hergebruiken, heeft hij me uitgelegd. Want dan gaat de chronologische volgorde weg en dat vindt hij helemaal zonde. Al met al dus veel werk. Bovendien nog al die afgeschreven doppen inpakken en op de post doen naar de kopers.

Het enige dat echt de prullenbak ingaat zijn de stickertjes.