25-08-2011 

Dopjes uit China

Intens gelukkig hoor ik hem verzuchten: 38 verschillende. Ik heb niet gekeken wat hij precies aan het doen is, maar ik hoor het wel. We zitten in dezelfde hotelkamer, airco aan, tijd om even uit te rusten van de hitte en de hectiek buiten in de Chinese stad. Eindeloos hebben we al rond gesjokt door steeds kleinere straatjes, door dorpjes en rijstvelden, ons verwonderd over de eindeloze variatie aan groenten, vlees en levende dieren op de kleurrijke marktjes.

Ondertussen kijken we steels elk winkeltje of kraampje  binnen (ja, ik inmiddels ook!) of daar soms sojaflesjes staan met een kroonkurk erop in plaats van een plastic dop. Of dat er flesjes met drinken staan in de koelvitrines in plaats van plastic flesjes. Op een gegeven moment hoeven we zelfs niet meer in de vitrines te kijken: we ontdekken dat aan sommige vitrines een houder hing waarmee je de flesjes kunt ontdoppen, zich verzamelend onderin de houder.

Dan stapt Lief met zijn briefje met Chinese tekens naar binnen om te laten zien dat hij graag die dopjes meeneemt. Dit is nog best beschaafd. Maar wat als je twee flesjes met nieuwe dopjes ziet staan in een eetstalletje en je bent je briefje vergeten? kan totaal niet duidelijk maken dat je alleen de dopjes wilt? De inhoud van het ene flesje is bijna zwart, de andere bleekwit, maar duidelijk geen melk. Dan koop je die flesjes, maar de vrouw wil niet dat we ze in onze tas stoppen en meenemen. Waarschijnlijk krijgt ze geld voor een leeg flesje. Dan pak je razendsnel je eigen flessenopener, pakt de dopjes eraf en laat die flesjes gewoon geopend achter. Met de verbaasde blikken van de omstanders.

Of je loopt door een dorp gebouwd van traditionele houten huizen, oude vrouwtjes lachen hun tandeloze grijns naar je, jongere mannen en vrouwen sjokken langs met een stok over hun schouder met aan iedere kant een mand met een zware last en kleine kinderen porren in het stilstaande water van de vijver. Een prachtig dorp. Maar langs alle paadjes ligt afval. Zonde! Dat vindt Lief ook wel. Maar toch ook wel een unieke kans: hier kunnen best bijzondere dopjes liggen. Gelukkig is even niemand te zien als Lief zich voorover buigt om tussen het afval te graaien naar wat een mooi dopje lijkt.

Dat alles is weer vergeten als de gelukkige verzuchting komt. De oogst aan nieuwe, unieke dopjes blijkt groot te zijn. Dat is niet de reden dat we naar China zijn gegaan, maar het is toch wel een goede tweede (derde?) reden om naar zo’n land te gaan…