Auteur Archief: leonore

Het begon met het woord ‘grolsch’, dat Lief onderaan zijn boodschappenlijstje toevoegde. Wat moet je daar nou mee?, vroeg ik. Hij koopt nooit Grolsch, en ik heb hem nooit kunnen betrappen op liefde voor het vocht van dit ene merk. … Lees verder →

Lief is lekker bezig. Tik-tik hoor ik, als hij rammelt op zijn oude toetsenbord. Hij werkt de database bij, mailt naar verzamelvrienden, zet doppen te koop op e-bay of koopt ze. Bijna elke dag vallen de pakjes voor hem in … Lees verder →

En ja, je kon er op wachten. “Hoe zit het nou met die zolder?”, vraagt Lief me. Ik doe of ik niets hoor. Ik heb wel eens gehoord dat  gewoon negeren een goede tactiek kan zijn, omdat de wens dan vanzelf vervliegt. … Lees verder →

Het staat zelfs nog wel een beetje gezellig, dat extra kastje op zolder. Er staan al wat mappen in, maar is nog niet vol. “Wat denk je ervan?”, begint Lief op een dag, heel voorzichtig. Het is toch zonde van … Lees verder →

Het is rustig de laatste tijd. Pakketjes genoeg voor Lief, maar ze liggen netjes op de deurmat. Is het toeval of heeft Lief zijn leven gebeterd? Geen pakketjes meer uit een of ander Verweggistan waar ze de post niet kunnen … Lees verder →

Ik ben er inmiddels wel achter dat ik geen verzamelaar ben. Ik heb heus ook wel eens wat postzegels gespaard. Mijn vader kreeg post uit de hele wereld, en ik stopte de postzegels met planten of dieren in een oud sigarendoosje. Daar liggen … Lees verder →

Het is niet alleen de verzameling zelf die bewondering oogst, of lichte naijver. Ook de manier waarop de verzamelaar zijn verzameling opbergt kan aanleiding zijn tot jaloezie of kinnesinne. Of is het pure collegialiteit waarmee die grote jongens – en … Lees verder →

Het is bijna weer zo ver: het jaarlijkse uitstapje naar de verzamelbeurs in Duitsland. Het lijkt altijd net een schoolkamp, met de opwinding van te voren erbij. De mails over en weer, wie er allemaal komen, en het belangrijkste: wat … Lees verder →

“Wat vindt u daar nou van?”, riep de interviewster nog net even in mijn richting voor ze weer vertrok. “Waarvan?”, vroeg ik nog onschuldig, terwijl ik natuurlijk best wel wist wat ze bedoelde. Ik had haar een half uur daarvoor … Lees verder →

Dat Lief alsmaar in de publiciteit komt, doet hem niet zoveel. Eerst het Man-bijt-hond-avontuur, waar hij prominent in beeld kwam met zijn doppen. Daarna het blad van de universiteit, waar maar een klein stukje in stond, maar wel een grote foto. En daarna … Lees verder →